ابتدا آسمان خلق شد یا زمین ؟
در سوره بقره آیه 29 خدا می گوید :
« او خدایی است که همه موجودات زمین را برای شما خلق کرد سپس به خلقت آسمان نظر گماشت.»
در سوره فضلت آیه های 9 الی 12 به جزئیات خلق زمین اشاره شده و بار دیگر تأکید شده که ابتدا خداوند زمین را آفرید . اما در سوره النازعات آیه های 27الی 30 می خوانیم آسمان را ابتدا بس بلند و محکم آفرید سپس زمین را بگسترانید!
1) اگر قول اول و دوم را بپذیریم سوال این است که اگر ابتدا زمین را آفرید زمین را در کجا قرار داد؟ می دانیم زمین سیاره ای کروی است در فضا واقع در منظومه شمسی. چگونه ممکن است ابتدا زمین آفریده شده باشد و بعد آسمان و بعد خداوند زمین را در فضا قرار داده باشد؟!
2) امروزه حتی کودکان هم در مورد انفجار بزرگ (بیگ بنگ) کمابیش اطلاعاتی دارند. می دانیم تمامی جهان پس از انفجار بزرگ بوجود آمده و از آن زمان تا کنون همچنان در حال انبساط است. لذا اینکه ابتدا زمین خلق شده باشد ناشی از تصور علمی 1500 قبل است!
3) در سوره النازعات علیرغم تناقضی که با دو آیه قبلی دارد اشاره به این موضوع دارد که زمین گسترده شده است بعبارت دیگر مسطح است که خود اشتباهی دیگر است
بنابر همانطور که می بینیم هر سه سوره در مورد بوجود آمدن زمین وجهان دارای اشتباه و تناقض با هم می باشد .
پاسخ:
بقره 29: « هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَکُمْ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ اسْتَوَی إِلَی السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَوَاتٍ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ».
در این آیه از خلقت آسمان صحبت نشده بلکه از پرداختن به سماء و آنرا 7 سماء نمودن صحبت شده است، یعنی سماء وجود داشته است ولی 7 تا نبوده و وضعیت کنونی خود را نداشته است. (سماء در آیه بمعنی جو است و توضیحات آن در این سایت در بخش جو آمده است).
فصلت « قُلْ أَئِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ذَلِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ (9) وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَکَ فِیهَا وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ (10) ثُمَّ اسْتَوَی إِلَی السَّمَاءِ وَهِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ اِئْتِیَا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ (11) فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَأَوْحَی فِی کُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ (12)».
در این آیات نیز از آفرینش آسمان صحبت نشده بلکه از پرداختن به سماء صحبت شده و گفته شده که در آن زمان دود بوده است. یعنی سماء در آیه به هر معنی که باشد بهر حال وجود داشته و آن زمان دود بوده است. (سماء در آیه بمعنی جو است و توضیحات آن در بخش جو آمده است).
نازعات: « ءَ أَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا (27) رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا (28) وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا (29) وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا (30)».
در این آیات نیز گفته نشده است که زمین گسترانیده شده است، بلکه در آیه 30 در رابطه با زمین گفته شده « دَحـاهـا». دحو بمعنی: دور بردن چیزی ضمن چرخاندن و غلطاندن، است. آیه مربوط به دور شدن زمین از خورشید است و توضیحات این آیات در بخش زمین آمده است.
